سلام
دوستان به نظرتون راه اندازی خط تولید مثلا میکرو کنترولر ، میکرو پروسسور یا همین برد های آموزشی و ... توی ایران جواب میده؟
حدودا چقدر هزینه اولیه میخواد و چندتا کارمند و کارگر مورد نیازه؟
آیا اصلا قبلا کسی یا کسایی اینکارو کردند؟
سلام
دوستان به نظرتون راه اندازی خط تولید مثلا میکرو کنترولر ، میکرو پروسسور یا همین برد های آموزشی و ... توی ایران جواب میده؟
حدودا چقدر هزینه اولیه میخواد و چندتا کارمند و کارگر مورد نیازه؟
آیا اصلا قبلا کسی یا کسایی اینکارو کردند؟
سلام. ما اگر خط تولید خازن رو راه انداختیم ، بعدش میریم سر میکرو . تجهیزات و مواد مصرفی و نیروی انسانی یه طرف موضوع ، در دست داشتن معماری و لایسنس اون هم یه موضوع.
چطور طرف با مدرک سیکل خط تولید تبلت و موبایل راه انداخته و خوبم میفروشه (Dimo ) اونوقت ما با لیسانس و فوق لیسانس نمیتونیم یه خط تولید میکرو -> وارد کنیم؟
یا حداقل قطعات رو وارد کنیم اما بردهایی شبیه این برد های آموزشی سایت بزنیم؟
البته منم شنیدم بعضی تکنولوژی ها رو نمیفروشن اما نمیدونم چی ها شاملش میشه و چی ها نمیشه؟ و همینو میخوام از دوستان بپرسم؟
همچنین این راهو قبلا کشورهایی مثل ژاپن و کره جنوبی و چین و تایوان و .... رفتند . چرا ما تو ایران نریم؟(تا کم کم در کنارش خودمونم یه روزی تولید کننده بشیم)
سلام مهندس بحث اصلی قیمت تمام شده و بازار فروش هستش یکی از اینا بلنگه کار کردن روی این چیزا جز هزینه و پول دور ریختن چیزی نداره بعدشم باید یه تیم قوی داشته باشید
دیمو و جی ال ایکس که فقط خط مونتاژشون توی ایرانه و بقیه چین تولید میشه. مونتاژ با تولید خیلی فرق داره
شک نکنید مهندس تولید انبوه دانش و مهارت و تجربه و تیم قوی و سرمایه زیادیو میطلبه
محصولات دیمو و جی ال ایکس فقط طراحی ایران هستن. و مونتاژشون توی ایرانه. قطعات الکترونیکی که همه چینی هستن. قابشم چشم آب نمی خوره که توی ایران بسازن. ولی همون طراحیشم ارزش داره و خدا قوت.
تولدی میکروکنترلر که سواد جمعی و تیمی می خواد. تکنولوژی تولیدشم که نگو و نپرس.
از طرفی برای خیلی از کشورها نمی صرفه که خودشون تولید کننده باشن. ژاپن چند ساله که خط تولید سونی رو فروخته به مالزی و فقط خودش طراحی معماری و محصول می کنه ولی نمی سازه. میده مالزی بسازه.
آمریکا 50 - 60 سال پیش خط تولید lg و سامسونگ رو فروخت به کره و ....
کلا کشورهای پیشرفته خودشونو درگیر تولید نمی کنن بلکه میرن سمت طراحی و ابداع و اخترع....
.
شنیدم که هزینه ی راه اندازی خط تولید آیسی حداقل 3 میلیارد دلار هزینه داره. در ایران کسی اینقدر پول داره؟ میدونید یعنی چند کارخونه ی ذوب آهن و سیمان و پالایشگاه محصولات نفتی . ما هر چی بدبختی از لحاظ تکنولوژی میکشیم همه بخاطر نفت و معادنمون هست که پول راحت در اختیارمون گذاشته
ما کشوری هستیم که اگه یک جنس رو با دانش کاملا بومی تولید کنیم نه اینکه تمام دستگاه ها و مواد اولیه وارداتی باشن میتونیم از چین هم ارزونتر تولید کنیم. چون سوخت ارزان و نیروی انسانی تقریبا ارزون و ماشاالله قیمت ارز گرون در اختیار داریم
در ضمن تکنولوژی الکترونیک رو نباید خرید چون تمام هزینه ای که کردی حداکثر یک سال فایده داره بلکه باید اون رو داشت تا دائما بهبود پیدا کنه همونطور که تکنولوژی سی پی یو ها هر سال کوچکتر میشه
پروژه های مهم من در ایران میکرو:
" انتقال اطلاعات با SIM900 " ، " آموزش پورت USB " ، " راه اندازی MFRC522 " ، " راه اندازی SLE4442 " ، ""
یه جائی نوشته بود که قبل از انقلاب یکم از تجهیزاتش وارد شده بود و حالا هم دستگاه هاش توی یکی
از دانشگاه های ایرانه ولی ازشون استفاده نشد و قدیمی شده دیگه به درد نمیخوره . فکر کنم توی سایت eca نوشته بود .
کلا در ایران و در حال حاضر نمیشه یه همچین کاری رو انجام داد-شاید الان پیش خودتون بگین باز یه آدم نا امید پیدا شد ولی من این حرف رو از روی نا امیدی نزدم این کارها زمان میخواد که مثلا بشه یه آیسی تولید کرد.اگرم بشه به قول شما یک تکنولوژی رو خریداری کرد بازم فایده نداره-من کسی رو میشناختم که اینورتر تولید میکرد(تو ایران) ولی چون اینورتر خارجی خیلی ارزونتر و همینطور تعدادش هم بسیار زیاد و متنوع بود این کار رو کنار گذاشت و به واردات رو آوورد.
در کل همه این چیزا مستلزم گذشت یک زمان طووووووووولانی هست که فک نمیکنم عمر من یکی قد بده
اولین مرحله شناخت آفرینش همانا خرد است چشم و گوش و زبان سه نگهبان اویند که لاجرم هر چه نیکی و شر است از همین سه ریشه می گیرد .و افسوس که بدنبال کنندگان خرد اندکند باید که به سخن دانندگان راه جست و باید جهان را کاوش نمود و از هر کسی دانشی آموخت و یک دم را هم برای آموختن نباید از دست داد . فردوسی خردمند
ما که داریم ریاضت می کشیم لااقل یه جور ریاضت بکشیم که در آینده نتیجه بده نه مثل مرتاض های هندی...
توی این ۳۰ و اندی سال بیشتر سختی هایی که کشیدیم از روی بی عقلی بوده و جنبه خود زنی و ریاضت بیهوده داشته.
من از یک استاد شنیدم که یکی از طراح های آیسی در ایران برای یک پروژه خاص آیسی طراحی کرده بود و 350 میلیون دلار دستمزد گرفته بود.
برای منم باورش سخت بود ولی یک استاد برای چی باید دروغ بگه وقتی هیچ فایده ای براش نداره. همچنین گفت برای طراحی از نرم افزاری استفاده کرده که لایسنس اون 2 میلیون دلار قیمت داره. وقتی که اینو گفت اون دستمزد برام قابل هضم تر شد. فکر کنید.
پروژه های مهم من در ایران میکرو:
" انتقال اطلاعات با SIM900 " ، " آموزش پورت USB " ، " راه اندازی MFRC522 " ، " راه اندازی SLE4442 " ، ""
همیشه ریاضت کشیدن نتیجه نمیده. ما اگه تکنولوژی رو بخریم و بیاریم داخل که ارزش نداره. چون بعداز یه مدت کهنه میشه و چون ما صاحب سبک نیستیم و خریداریم نمی تونیم اون تکنولوژی رو به روز کنیم.ما که داریم ریاضت می کشیم لااقل یه جور ریاضت بکشیم که در آینده نتیجه بده نه مثل مرتاض های هندی...
از طرفی اگه بخوایم با ریاضت علم این تکنولوژی رو بدست بیاریم و بومیش کنیم 100 سال از دنیا عقب می مونیم! تا میره ما یه اپ-امپ بسازیم اندازه ی سی.پی.یو شده به اندازه ی ته سوزن ته گرد!
بهترین راه اینه که ما هم بریم دنبال علم طراحی. حتی ما الان مهندسینی داریم که توی ایران زندگی می کنن ولی برای شرکت فیلیپس آی.سی طراحی می کنن!
این تجهیزات اگه اشتباه نکنم توی شیراز و صا ایران هست! الان تنها کاری که می تونن بکنن پک کردن ویفر یا فیلم آی.سی هست. یعنی شما یه آی.سی طراحی می کنی ، میدی مثلا چین فیلمشو (یا ویفرشو) می سازه ، بعد وارد ایران می کنی و توی شیراز برات بصورت dip یا smd پک می کنن. البته dip رو می دونم که داره ولی smd رو نمی دونم.یه جائی نوشته بود که قبل از انقلاب یکم از تجهیزاتش وارد شده بود و حالا هم دستگاه هاش توی یکی
از دانشگاه های ایرانه
.
خیلی ممنون از همه دوستانی که نظرشون رو گفتند
ببینید خب منم میدونم اون چیزی که حرف اول رو میزنه دانش هست اما وقتی نگاه میکنم به کشورایی شبیه چین کره و حتی ژاپن ، اونا هم یه روزی از خرید تکنولوژی شروع کردند و الان کم کم خودشون هم دارند علمش رو بدست میارند + کلی سرمایه بدست آوردند از اینکار و کلی توی دنیا اسم در کردند!
منم انتظار ندارم ظرف 1-2 سال یه آیسی بسازیم که با شرکت اتمل رقابت کنه ، اما میگم حداقل مثل این چینی ها کپی کاری کنیم تا بالاخره دانشش رو هم یاد بگیریم ، یا مثل کرده ای ها بعد چند سال بتونیم محصولاتی بدیم (سامسونگ) که ادعا کنه با اپل داره رقابت میکنه!
ضمن اینکه همه چیز رو نمیشه خودمون بسازیم و خیلی کشورها هم دیگه اینکارو نمیکنن . مثلا خود شرکت نوکیا هم پردازنده های arm رو مستقیم میخره ، همونطور که سامسونگ و خیلی شرکتای دیگه میخرند اما هرکدوم معماری خودش رو و خلاقیت به کارگیری و تکمیلی خودش رو به کار میبره .
من بیشتر نظر اینه بالاخره از یک جایی شروع کنم ، بعدش کم کم ... کم کم .... در کنار تولید و سود دهی این پول رو به جای مسکن و سکه و دلار صرف واحد r & d شرکتم کنم تا حداقل اگر به عمر من نرسید ، پسرم یه روز بتونه تولید کننده ای بشه که با دنیا رقابت کنه! (همه ما الان از پدرانمون شاکی هستیم میگیم اگر 40 سال پیش فلان میکردند ، 30 سال پیش فلان ، 20 سال پیش فلان، حداقل ما یه کاری کنیم 30 سال دیگه بچه هامون بگن دمشون گرم که فلان کارهارو کردند و بالاخره تولید رو از یه جایی شروع کردند)
به نظر شخصی خودم ، ما توی نانوتکنولوژی خوب داریم پیش میریم و اگر کسایی پیدا بشن که بتونن نانو رو وارد الکترونیک - کامپیوتر - مکانیک و .... بکنن بتونیم خیلی از این عقب ماندگی های این 200 سال اخیر رو جبران کنیم.
منتهی سوال اصلی که باعث ایجاد این تاپیک شده اینه : از کجا باید شروع کرد؟ بهترین راه کدوم هست؟
باید اول دانشگاه ها رو اصلاح کرد...بالاخره معلوم نیست این دانشگاه ها قراره به چه درد بخورن؟!
برای ما که نه به درد شغل و کار عملی خورد نه به درد کنکور و تست زنی و نه به درد تحقیق و پژوهش.فقط انرژی و انگیزه ما رو تلف کردن .
با صرف وقت و هزینه ی خیلی کمتر می شد در همین موسسات پولی مطالب رو بهتر یاد گرفت.
فقط مدرکش دهن پر کن هست و میشه گفت از بیکاری و شستن دستشویی در پادگان مفیدتره!
فعلآ دانشگاه خیلی جلوتر از صنعته...تو ایران طراح های فوق العاده خوبی هستن...مشکل طراحی نیست...
دکتر حدیدی چنتا طرح خیلی موفق داشتن..چندبار طرح آیسی های خودشون رو به شرکت های بزرگ فروختن (در حد سونی)..حالا نظرشون اینه که به جای اینکه طرح رو بفروشن،بیان آیسی اش رو تولید کنن (تو خارج سفارش بدن بسازن) و بفروشن...ولی حتی نمیتونن اینکارو بکنن...ببینین وضعمون چجوره دیگه..(نمیشه همه چیز رو هم گفت آخه)
ولی مشکل یچی دیگه اس...مشکل صنعته...
و نمیشه درستش کرد...
دوستان همه این گله گذاری ها و مشکلات برای همه مون مشخص و روشنه . بیاید راجع به اینکه چیکار میشه کرد صحبت کنیم؟
خود من میتونم راحت استخدام نفت بشم و تا آخر عمرم خیالمو راحت کنم . در کنارش هم بساز بفروشی ، مغازه ای وارداتی چیزی که وضع مالیمم توپ! بشه !
اما وجدانم قبول نمیکنه اینهمه درسی که خوندم ، اینهمه مطالعه و اینهمه آرزو رو رها کنم . مطمئنن تولید وسایل الکترونیکی آرزوی همه شما هم بوده اما خب خیلی ها به خاطر شرایط بیخیالش میشند و میرند.
ولی حالا امثال من که زن و بچه ندارند و دستشون توی خرج نیست حداقل بیایم تلاشمون رو بکنیم بعدا پیش وجدان خودمون شرمنده نباشیم!
من بیشتر دنبال نقطه شروع و راه صحیح برای وارد شدن به عرصه ی تولید میگردم؟