مطالب زیبا

[javad naderi]

حکایت پاره آجر

روزی مردی ثروتمند در اتومبیل جدید و گران قیمت خود با سرعت فراوان از خیابان کم رفت و آمدی می گذشت
ناگهان از بین دو اتومبیل پارک شده در کنار خیابان یک پسر بچه پاره آجری به سمت او پرتاب کرد و به اتومبیل او خورد.
مرد پایش را روی ترمز گذاشت و سریع پیاده شد و دید که اتومبیلش صدمه زیادی دیده است. به طرف پسرک رفت تا او را به سختی تنبیه کند.
پسرک گریان با تلاش فراوان بالاخره توانست توجه مرد را به سمت پیاده رو جایی که برادر فلجش از روی صندلی چرخدار به زمین افتاده بود جلب کند..

پسرک گفت: اینجا خیابان خلوتی است و به ندرت کسی از آن عبور می کند. هر چه منتظر ایستادم و از رانندگان کمک خواستم کسی توجه نکرد. برادر بزرگم از روی صندلی چرخدارش به زمین افتاده و من زور کافی برای بلند کردنش ندارم.
"برای اینکه شما را متوقف کتم ناچار شدم از این پاره آجر استفاده کنم ".

مرد متاثر شد و به فکر فرو رفت...

برادر پسرک را روی صندلی اش نشاند سوار ماشینش شد و رفت.
در زندگی چنان با سرعت حرکت نکنید که دیگران مجبور شوند برای جلب توجه شما پاره آجر به طرفتان پرتاب کنند
خدا در روح ما زمزمه می کند و با قلب ما حرف می زند
اما بعضی اوقات زمانی که ما وقت نداریم گوش کنیم او مجبور می شود پاره آجری به سمت ما پرتاب کند.
این انتخاب خودمان است که گوش کنیم یا نه !!!



برای پیروزی ابلیس کافی است آدمهای خوب دست روی دست بگذارند

[hmg]

شب آرامی بود

می روم در ایوان، تا بپرسم از خود

زندگی یعنی چه؟

مادرم سینی چایی در دست

گل لبخندی چید ،هدیه اش داد به من

خواهرم تکه نانی آورد ، آمد آنجا

لب پاشویه نشست

پدرم دفتر شعری آورد، تکيه بر پشتی داد

شعر زیبایی خواند ، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین

:با خودم می گفتم

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست

زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست

رود دنیا جاریست

زندگی ، آبتنی کردن در این رود است

وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم

دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟

!!!هیچ

زندگی ، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند

شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری

شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت

زندگی درک همین اکنون است

زندگی شوق رسیدن به همان

فردایی است، که نخواهد آمد

تو نه در دیروزی، و نه در فردایی

ظرف امروز، پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز، دریغش کردی

آخرین فرصت همراهی با، امید است

زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک

به جا می ماند

زندگی ، سبزترین آیه ، در اندیشه برگ

زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود

زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر

زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ

زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق

زندگی، فهم نفهمیدن هاست

زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود

تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست

آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست

فرصت بازی این پنجره را دریابیم

در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم

پرده از ساحت دل برگیریم

رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم

زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است

وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست

زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند

چای مادر، که مرا گرم نمود

نان خواهر، که به ماهی ها داد

زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم

زندگی زمزمه پاک حیات ست ، میان دو سکوت

زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست

لحظه آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست

من دلم می خواهد

قدر این خاطره را دریابیم.

سهراب سپهری

[javad naderi]

من باور دارم ...
که دوستى واقعى به رشد خود ادامه خواهد داد حتى در دورترين فاصله‌ها. عشق واقعى نيز همين طور است.

من باور دارم ...
که ما مى‌توانيم در يک لحظه کارى کنيم که براى تمام عمر قلب ما را به درد آورد.

من باور دارم ....
که زمان زيادى طول مى‌کشد تا من همان آدم بشوم که مى‌خواهم.

[javad naderi]

A real friend
is onewho walks in
when the rest
of the world walks out.
یک دوست واقعی اونیهستش که وقتی میاد
که تموم دنیا از پیشت رفتن

life is a road and youare its passengers so ,be careful about thevalue of your times , maybeyou wont be in the road tomorrow
زندگی مثل یه جاده است ، من و تو مسافراشیم ، قدرلحظه ها رو بدونیم ، ممکنه فردا نباشیم

Live in such a way that those who know youbut
don't know God will come to know God because they know you
چنان زندگی کن که کسانی که تو را می شناسند،اما خدا را نمی شناسند
به واسطه آشنایی با تو، با خدا آشنا شوند

wait for the one who isconstantly reminding you how he cares a bout you & how much luckyhe's to HAVE YOU
در انتظار کسی باش که بی وقفه به یاد تو بیاورد که تا چه اندازه برایشمهم هستی و نگران توست و چقدر خوشبخت است کهتو را در کنارش دارد

We spend more,but have less; webuy more, but enjoy it less
بیشتر خرج می کنیم اما کمتر داریم، بیشتر می خریم اما کمتر لذت می بریم

[javad naderi]

عجله

استاد وارد کلاس شد،سه رقم ٢،۴،٨ را روی تخته سیاه نوشت

و رو به شاگردانش کرد و پرسید :خوب پاسخ چیست؟

برخی گفتند: جمعش میشود ١۴

استاد سرش را به علامت منفی تکان داد!!

بعضی از دانشجویان گفتند: یک تصاعد عددی است وعدد بعدی هم میشود ١۶.

استاد بازم سرش را به علامت منفی تکان داد!!

و چند پاسخ دیگر از سوی دانشجویان و رد آن توسط استاد!!

وسپس استاد گفت :

نه همه ی شما در دادن پاسخ عجله کردید .

چرا هیچکدام نپرسید مساله چیست؟

مادامی که این سوال کلیدی را نپرسیده باشید،نه تنها قادر به تشخیص مساله نخواهید بود.

بلکه پاسخ آن را هم نخواهید یافت.

آیا به درستی ما در بیشتر مواقع بجای اینکه اطلاع درستی از صورت مساله داشته باشیم.

پاسخ فوری به آن نمی دهیم؟

به یاد داشته باشیم درک مشکل مساوی با حل آن نیست اما چنانچه مشکلی
را خوب درک نکنید .

هرگز راه حلی را نیز برای آن نخواهید یافت

[javad naderi]

من و یک خیال برفی





خاطراتمان را،روی پشت بام خانه مان



در حضور ماه

دود میکنم

دمهای دودی را برای مرور فرو می برم!

و بازدمهای عاشقم رابه هوا پس می دهم!

امشب تمام من از هوای تو پر است!

می خواهم هوا را هم عاشق کنم...

----------------



صدای نبض باران، در تپش واژه هایم به گوش نمی رسد!



بوی نم از لا به لای واژه های خاک خورده ام حس ّنمی شود

احساسم امشب نم دار نیست!


آسمان صاف است

ماه بیخود زیرلحاف ابریه خود قایم شده!

باران، آمدنش را کتمان می کند!

----------------------




بیاباهم برفها را در هو هوی دم غروب باد قدم بزنیم...



قول می دهم زیبایی ِصدای گامهایت را به روی گوشهایم نیاورم!

قول می دهم که من!هم چنان من بمانم!

حتی دلم هم هوای ما شدن نکند که دل آدم برفی از تنهایی آب شود...

می خواهم برفها طعم تند له شدن زیرپاهای تو را بچشند



که دیگر جای خالیه پاهایت را،به رخ تنهایی رد پاهایم نکشند!

[javad naderi]

خوشبختی

بشنو همسفر من

با هم رهسپار راه دردیم

با هم لحظه ها را گریه کردیم

ما در صدای بی صدای گریه بودیم

ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختیم

شاید در این راه اگر با هم بمانیم

وقت رسیدن شعر خوشبختی بخوانیم



عشق نیرویی است در عاشق که او را به معشوق

میکشاند و دوست داشتن جاذبه ای است در دوست که دوست رابه دوست میبرد

عشق تملک معشوق است و دوست داشتن شکل محودر دوست

[javad naderi]

دست ها بالا بود
هر کس سهم خودش را طلبید
سهم هر کس که رسید داغ تر از دل ما بود
نوبت من که رسید
سهم من یخ زده بود
سهم من چیست مگر
یک پاسخ
پاسخ یک حسرت
سهم من کوچک بود
قد انگشتانم
عمق آن وسعت داشت
وسعتی تا ته دلتنگی ها
شاید از وسعت آن بود که بی پاسخ ماند



گل مریم خوشبو گفت
دست ما کوتاه بود.
دل ما سهمی نداشت.
سهم ما را، بر روی ابرها نوشته بودند.
نوبت ما که، رسید ابرها بارانی شدند.
نوبت ما فراموش شده بود.
سهم ما قد کویر بود.
کویری به وسعت، تمام دلتنگی و حسرت ما.
سهم ما قابل دیدن نبود.
سهم ما کوچکتر از کوچک بود.
عمق و وسعت این کوچکترین، تا ته دنیا می رفت.
سهم ما این !!!

[javad naderi]

فراموشی

بردی از یادم ، دادی بر بادم ، با یادت شادم
دل به تو دادم ، در دام افتادم ، از غم آزادم
دل به تو دادم فتادم به غم
ای گل بر اشک خونینم مخند
سوزم از سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز

چه شد آن همه پیمان
که از آن لب خندان ،
که شنیدم و هرگز
خبری نشد از آن

کی آیی به برم ، ای شمع سحرم
در بزمم نفسی، بنشین تاج سرم
خواه از جان گذرم

تا به سرم ده ، جان به تنم ده ، چون به سرآمد عمر بی ثمرم
نشسته بر دل غبار غم
زآنکه من در دیار غم
گشته ام بر غمگسار غم

امید عهد وفا تویی
آفت جان ما تویی
رفته راه خطا تویی

بردی از یادم ، دادی بر بادم ، با یادت شادم
دل به تو دادم ، در دام افتادم ، از غم آزادم
دل به تو دادم ، فتادم به غم
ای گل بر اشک خونینم مخند
سوزم از سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز

[javad naderi]

تنها ماندم









باز هم اینگونه تنها مانـــــــده ام

با دلی چون پیر ، برنا مــانده ام

یک به یک از خیل یاران خاطری

این همه رفتند و من جا مــانده ام

چشم بستم تا ببینم عــــــــــشق را

عشق رفت و من چه بینا مانده ام

شوق دیــــــروزم به امروزم کِشد

بی قرار و فــــــــکر فردا مانده ام

گاه بودنها گذشـــــــت و غم رسید

ای دریغــــــا با چه غوغا مانده ام

در همه عمرم که گفتم عشق و باز

اینـــــکم در فکر معـــــــنا مانده ام

پشت سر درد و به رویـــم بی کسی

با امــــــــــــیدی فکر دریا مانده ام

[javad naderi]

اولش همه شكل هم هستیم كوچولو و كچل... حتی صداهامون هم شبیه به همدیگه است با اولین گریه بازی شروع میشه... هی بزرگ می شیم. بزرگ و بزرگتر. اونقدر بزرگ كه یادمون میره یه روز كوچولو بودیم. دیگه هیچ چیزیمون شبیه به هم نیست. حتی صداهامون گاهی با هم میخندیم، گاهی به هم! اینجا دیگه بازی به نیمه رسیده: واسه بردن بازی روی نیمه ی دوم نمیشه خیلی حساب كرد... گاهی باید برای بردن بازی بین دو نیمه دوباره متولد شد.

[javad naderi]

وقتی که هنوز چشم به جهان نگشوده بودم صدایی نام غم را در گوشم طنین انداز کرد فکر می کردم که غم عروسکی است که من در دست می گیرم و با آن ازی می کنم اما حال می بینم که خود عروسکی هستم در دست غم...

[javad naderi]

چارلی چاپلین 
برگردان: احمد شاملو


 


هنگامی که افسر جوان در راس جوخۀ اعدام قرار می‌گرفت، تنها سپیده‌دم بود- سپیده‌دم پیام‌آور مرگ- که در سکوت حیاط کوچک این زندان اسپانیایی جنبشی داشت.


     تشریفات مقدماتی انجام شده بود.


     افراد مقامات رسمی نیز دستۀ کوچکی تشکیل داده بودند که برای حضور در مراسم اعدام ایستاده بود.


     انقلابیون از ابتدا تا انتها این امیدواری را که ستاد کل در مورد حکم اعدام تخفیفی قایل شود از دست نداده بودند... محکوم که از انقلابیون نبود و با افکار آنان مخالفت می‌کرد لیکن از مردان ملی اسپانیا به شمار می‌رفت، از چهره‌های درخشان ادبیات آن کشور بود. هزل‌نویسی استاد بود و در نظر هم‌میهنان خود مقامی والا داشت.


     افسر فرماندۀ جوخۀ اعدام شخصاً او را می‌شناخت:


     پیش از آنکه جنگ داخلی درگیر شود آن دو با یکدیگر دوستی داشتند. دورۀ دانشکده را در مادرید به اتفاق طی کرده بودند. برای واژگون کردن کلیسا دوشادوش یکدیگر مبارزه کرده بودند. چه بسا که جام به جام یکدیگر زده بودند. چه شب‌ها که به اتفاق یکدیگر، در می‌خانه‌ها به تفریح و خوش‌گذرانی پرداخته بودند. شب‌های بسیاری را با گفت‌و‌گو دربارۀ ماوراالطبیعه به صبح آورده بودند و حتا گاه به دنبال مباحثی با یکدیگر به نزاع و ستیزه برخاسته بودند.


     اختلاف مسلک آنان نیز دوستانه بود. اما دست آخر این اختلاف نظرها سبب بدبختی و تیره‌روزی همۀ اسپانیا شد و رفیق دیرین را جلو جوخۀ اعدام قرار داد.


     اما از به خاطر آوردن گذشته چه سود؟


     از توجیه قضایا چه حاصل؟


     هنگامی که جنگ داخی درگیر شده باشد دیگر توجیه مسایل به چه کار می‌آید؟


     همۀ این مسایل در سکوت حیاط زندان، تب‌آلود و شتاب‌کار به روح افسر فرماندۀ جوخۀ اعدم هجوم آورده بود. – نه گذشته را می‌باید یکسره از لوح ضمیر شست... تنها آینده است که به حساب می‌آید.


     آینده؟ - دنیایی که از بسا دوستان قدیمی تهی‌ست!


     از شروع جنگ به بعد، آن روز صبح که نخستین بار بود که آن دو یار قدیمی یکدیگر را باز می‌یافتند... هیچ نگفتند. فقط هنگامی که برای ورود به حیاط زندان آماده می‌شدند به یکدیگر لبخندی زدند.


     سپیده دم مغموم روز دیوار زندان شیارهای سرخ و نقره‌یی می‌افکند. از همه چیز آرامش می‌تراوید: آرامشی که نظم آن با آرامش حیاط زندان هم‌آهنگ می‌شد، نظمی با تپش‌های سکوتی که به تپش‌های قلبی ماننده بود... و در این سکوت، غریو افسر فرمانده میان دیوارهای زندان طنین افکند: «خبر...دار!»


     با فرمان نخستین هر شش سرباز، تفنگ‌های خود را در کف فشردند و بر جای میخکوب ماندند.


     وحدت حرکت سربازان وقفه‌یی به دنبال داشت که در طول آن می‌بایست فرمان دوم داده شود... اما در طول این وقفه اتفاقی افتاد، اتفاقی که نظم را شکست:


     محکوم سرفه‌یی کرد، سینه‌یی صاف کرد. و این«قطع» تسلسل، نظم را به هم ریخت.


     افسر به سوی محکوم برگشت. منتظر شد که سخنی بگوید. اما محکوم چیزی نگفت.


     افسری به سوی سربازان خود برگشت و آماده شد که فرمان دوم را صدار کند. اما به ناگهان عصیانی در روح وی پدید آمد، یک بی‌حسی روحی که در مغز وی خلئی به وجود آورد. فضایی خالی.


     هاج و واج، صامت و ساکت در برابر سربازان خود متوقف ماند.


     چه پیش آمده است؟


     این چنین صحنه‌یی در حیاط زندان چه معنی می‌دهد؟


     او دیگر به واقع چیزی نمی‌دید، هیچ. جز مردی تنها که رو در روی شش مرد دیگر تنگ دیوار ایستاده بود.


     و... آن مردان دیگر ناظران رسمی اجرای حکم، چه حالت ابلهانه‌یی داشتند. حال ساعتی را داشتند که به ناگهان تیک‌تاکش قطع شده باشد.


     هیچ‌کس تکانی نمی‌خورد.


 


     هیچ‌چیز مفهمومی نداشت.


     چیزی غیر طبیعی بر صحنه حاکم بود.


     و افسر فرمانده جوخه می‌بایست خود را از آن حال برهاند...


     همۀ این‌ها رویا بود. همۀ این‌ها چیزی جز یک رویا نبود.


     کورمال و کورمال در ذهن خو چیزی می‌جست.


     چه مدت بدان حال مانده بود؟


     چه پیش آمده بود؟


     «اوه...درست... فرمان نخستین را داده بود...اما... فرمان بعدی چه بود؟»


     پس از خبردار فرمان دست‌فنگ بود...


     پس از دست‌فنگ، فرمان حاضر....


     و سرانجام: آتش!


     از همۀ این‌ها چیزی مبهم در ضمیر لایشعرش برجا مانده بود. کلماتی که می‌بایست تلفظ کند دور و محو از دسترس به نظرش می‌آمد.


     در همان حال بی‌خودی فریاد نامربوطی کشید، کلمه‌یی تلفظ کرد که هیچ‌گونه مفهومی نداشت. اما از مشاهدۀ سربازان که دنبال آن غریو به حالت دست‌فنگ درآمدند سبکبار شد و احساس راحتی کرد.


     نظم حرکت سربازان، در ذهن او نیز نظمی به وجود آورد.


     از نو فریاد کشید و سربازان به حالت حاضرباش درآمدند.


     اما در وقفه‌یی که پس از فرمان ماقبل آخر به وجود آمد آهنگ پرشتاب قدم‌هایی در حیاط زندان طنین افکند. او این صدا را می‌شناخت:


     صدای پاهای «نجات» بود...


     شعور و حضور ذهن خود را بازیافت و با همۀ قوا رو به جوخۀ اعدام فریاد کرد: «ایست. دست نگه دارید.»


     آن شش مرد قراول رفته بودند...


     آن شش مرد را نظم، مجذوب خود کرده بود...


     آن شش مرد، به شنیدن فرمان ایست آتش کردند

[هنرفر]

ممنون به خاطر مطالب قشنگ دوست عزيزم

[javad naderi]

سهراب!
گفتي چشمها را بايد شست!
شستم ولي.....
گفتي جور ديگر بايد ديد!
ديدم ولي.....
گفتي زبر باران بايد رفت!
رفتم ولي،
ولی او نه چشم هاي خيس و شسته ام را،
نه نگاه ديگرم را،
هيچکدام را نديد؛
فقط در زير باران خنديد و با طعنه ای گفت:
"ديوانه ي باران نديده..."

[javad naderi]

دوستان من 2 ماهی نیستم و میرم آموزشی سربازی.امیدورم مطالب من به دردتون خورده باشه.یا غلی

[javad naderi]

خدا به فرشته ها شعور داد بدون شهوت
به حیوان ها شهوت داد بدون شعور
و به انسان هر دو را
انسانی که شعورش بر شهوتش غلبه کند از فرشته ها بالاتر است
و انسانی که شهوتش بر شعورش غلبه کند از حیوان پـسـت تر...!!!

[javad naderi]

شخصی در یک تست هوش دردانشگاه که جایزه یک میلیون دلاری براش تعیین شده شرکت کرده .

سوالات این مسابقه به شرح زیر میباشد :

1-جنگ 100 ساله چند سال طول کشید؟
...
الف-116 سال ب-99 سال ج-100 سال د- 150 سال

آن شخص از این سوال بدون دادن جواب عبور کرد .

2-کلاه پانامایی در کدام کشور ساخته میشود؟

الف-برزیل ب-شیلی ج-پاناما د-اکوادور

آن ازدانش اموزان دانشگاه برای جواب دادن کمک خواست .

3-مردم روسیه در کدام ماه انقلاب اکتبر را جشن میگیرند؟

الف-ژانویه ب-سپتامبر ج-اکتبر د-نوامبر

آن شخص از خدا کمک خواست .

4-کدام یک از این اسامی اسم کوچک شاه جورج پنجم بود؟

الف-ادر ب-البرت ج-جورج د-مانویل

آن شخص این سوال رو با پرتاب سکه جواب داد .

5-نام اصلی جزایر قناری واقع در اقیانوس ارام از چه منبعی گرفته شده است؟

الف-قناری ب-کانگرو ج-توله سگ د-موش صحرایی

آن شخصاز خیر یک میلیون دلار گذشت .

جواب سوالات در پایین

اگر شما فکر میکنید که از آن شخص باهوشتر هستید و به هوش او میخندید پس لطفا به جواب صحیح سوالات در زیر توجه کنید :

1- جنگ 100 ساله( 1453-1337 میلادی) به مدت 116 سال به درازا کشید .

2- کلاه پانامایی در کشور اکوادور ساخته میشود.

3- انقلاب اکتبر روسیه در ماه نوامبر جشن گرفته میشود.

4- نام کوچک شاه جورج البرت بود.(در 1936 او نام کوچک خود را تغییر داد.)

5- توله سگ . در زبان اسپانیایی insularia canaria که در فارسی به معنی جزایر توله سگها است .

نتیجه اخلاقی : هرگز به ذکاوت خود مغرور نشوید و به دیگران نخندید ...!

[javad naderi]

اين ترانه بوي نان نمي‌دهد
بوي حرف ديگران نمي‌دهد
سفرهء دلم دوباره باز شد
سفره‌اي كه بوي نان نمي‌دهد
نامه‌اي كه ساده و صميمي است
بوي شعر و داستان نمي‌دهد:
…با سلام و آرزوي طول عمر
كه زمانه اين زمان نمي‌دهد
كاش اين زمانه زير و رو شود
روي خوش به ما نشان نمي‌دهد
يك وجب زمين براي باغچه
يك دريچه، آسمان نمي‌دهد
وسعتي به قدر جاي ما دو تن
گر زمين دهد، زمان نمي‌دهد!
فرصتي براي دوست داشتن
نوبتي به عاشقان نمي‌دهد
هيچ كس برايت از صميم دل
دست دوستي تكان نمي‌دهد
هيچ كس به غير ناسزا تو را
هديه‌اي به رايگان نمي‌دهد
كس ز فرط هاي‌و‌هوي گرگ و ميش
دل به هي‌هي شبان نمي‌دهد
جز دلت كه قطره‌اي است بيكران
كس نشان ز بيكران نمي‌دهد
عشق نام بي‌نشانه است و كس
نام ديگري بدان نمي‌دهد
جز تو هيچ ميزبان مهربان
نان و گل به ميهمان نمي‌دهد
نااميدم از زمين و از زمان
پاسخم نه اين ، نه آن…نمي‌دهد
پاره‌هاي اين دل شكسته را
گريه هم دوباره جان نمي‌دهد
خواستم كه با تو درد دل كنم
گريه‌ام ولي امان نمي‌دهد…

[cmuiran]

سلام
مطالب جالبی بود
بسیار زیبا