اعضایی که ساکن یک شهر هستید، چرا با هم یک شرکت نمی زنید؟؟

[sobhan537]

سلام خدمت همه دوستان و سروران...

آقا از اون روزی که من با این انجمن و انجمن های مشابه دیگه آشنا شدم، یک مسئله ای بدجوری ذهنمو مشغول کرده. اون مسئله اینه:

کنار هرکی میشینم میگه کار خوب با درآمد خوب به سختی پیدا میشه، یا باید کار غیر مرتبط با رشتمون انجام بدیم یا باید مثل برده ها از ساعت 8 صبح تا 4 عصر تو یک شرکت هزار نوع کار مختلف انجام بدیم که کسی که از لحاظ سواد از ما پایینتره به ما رئیسی کنه و باید بهش بگیم چشم قربان!

از طرفی تو این انجمن اعضایی هستند که هرکدوم در یک یا چند ضمینه الکترونیک، قدرت یا کنترل مهارت دارند. به رشتشون هم خلی علاقه دارند. بعضی ها در AVR استاد هستند، بعضی در PIC، بعضی در ARM، بعضی در PLC، بعضی در GSM و GPS، بعضی در FPGA، بعضی در رباتیک، بعضی در آسانسور، بعضی در پردازش تصویر و DSP، بعضی مدرکشون بالاتره و قدرت بیان بهتری دارند و ...

سوالم اینه که چرا افرادی که این مهارتها رو دارند هرکدوم تنهایی در یک شرکت برای کس دیگه ای کار کنند؟ یا کار غیرمرتبط انجام بدن؟ چرا اعضایی که تو یک شهر بزرگ و صنعتی مثل تهران، اصفهان، مشهد، شیراز، تبریز و ... ساکن هستند، دور هم جمع نمیشن و یک شرکت مهندسی تاسیس نمیکنند؟ حالا این شرکت مهندسی میتونه بسته به مهارت هرکدام از اعضا مختلف باشه. مثلا شرکت فنی مهندسی ساختمانی یا شرکت آموزش رباتیک یا شرکت خدمات آسانسور، یا شرکت آموزش AVR و ARM یا شرکت مربوط به PLC یا حتی شرکت مربوط به خدمات کامپیوتر یا شرکت مربوط به انجام پروژه های مختلف و ... حتی یک شرکت میتونه شامل چند قسمت و بخش باشه و هر بخش یکی از کارهای بالا رو انجام بده. مثلا یکی مسئول کلاسهای آموزشی، یکی مسئول فروش، یکی مسئول بازاریابی و ... . که هرکدوم از اینا چندتا کارمند دارند.

این کار چندین مزیت و خوبی داره که به اونا اشاره میکنم:
- دیگه لازم نیست برای کسی کار کنیم و برای خودمون کار میکنیم و هیچ زوری بالای سرمون نیست.
- خوتون از من بهتر میدونید که کار گروهی خیلی زودتر و بهتر پیش میره و بهتر و تمیزتر از آب درمیاد. (دلیل اینکه ایران پیشرفت نمیکنه هم همینه که کار گروهی در ایران خیلی کمه)
- همه ما یه سری ایده هایی داریم که اگه درست حسابی تو کشور پیاده بشه، درآمد و سود میلیونی و شاید میلیاردی خواهد داشت. اما تنهایی خیلی دیر یا ناقض اجرایی میشه یا تنهایی میگیم ولش کن حسش نیست یا ... . ولی اگه گروهی روش کار کنیم به بهترین وجه انجام میشه. اصلا دور همی یه صفای دیگه داره. باور کنید جدی میگم.
- یکی از مشکلات بزرگی که هر یک از ما داریم شاید کمبود سرمایه باشه. اما دراینصورت هرکس یه سرمایه ای میذاره و سرمایه کلی زیاد میشه. مثلا اگه کارمندان اولیه شرکت 15 نفر باشیم و هرکس 10 تومن سرمایه بذاره، سرمایه شرکت میشه 150 میلیون
- یکی رو به عنوان رئیس کل انتخاب میکنیم، و برای هر بخش هم یه رئیس انتخاب میکنیم. بقیه هم بسته به مهارت و علاقشون در یک بخش مشغول به کار و فعالیت میشن. خوبیش اینه که رئیسمون رفیقمونه. بد میگم؟
- اینجوری خیلی زود میتونیم پیشرفت کنیم و شرکت رو توسعه بدیم و حتی در مناقصه ها شرکت کنیم و پروژه های بزرگ صنعتی هم انجام بدیم.

بخدا اینقدر حسرت خوردیم و گفتیم خوشبحال یارو شرکت داره پولداره. من که تنهایی نمیتونم شرکت بزنم و ... . تا کی باید غصه و حسرت بخوریم. هیچکس تنهایی موفق نشده. اونایی که موفق شدن و الان پولدارن و پروژه های بزرگ انجام میدن، اولش یک گروه از افراد ماهر و مخصوصا علاقه مند تشکیل دادن و کم کم پیشرفت کردن تا الان به این موفقیت و پول رسیدن. ما هم باید این کار رو انجام بدیم.

باور کنید هیچکدوم از این حرفها رویا و خیال نیست. اگه بخوایم میتونیم مثل مرد تصمیم بگیریم دور هم جمع بشیم و انجامش بدیم. فقط باید بخوایم...

در آخر هم میگم من کوچکتر از اونم که با شما اساتید همکار بشم. من به آبدارچی بودن شرکت راضیم...

لطفا هرکی با این پیشنهاد موافقه همیجا اعلام کنه و هرکس هم مخالفه لطفا با دلیل، علت مخالفتشو بگه. ممنون از همتون

[mzarkoob]

سلام
شما تجربه شرکت زدن و شرکت داری دارید؟
از دوستان در این زمینه چه تجربیاتی دارند؟

[sobhan537]

متاسفانه من نه. ولی اگه قطعی بشه، مطمئنا یکی از اعضایی که قراره بشه عضو شرکت تجربشو داره... خلاصه هرکدوم از اعضا در یک ضمینه تجربه دارند و همینه که باعث پیشرفت میشه...

[processor]

یه نکته رو فراموش نکنید
ما ایرانی ایم و کار تیمی تو خونمون هست

جمع کردن یک گروه و نگه داشتن اون فرآیندی بسیار پیچیده است کار گروهی رو همه تجربه کردن حداقل در سطح معمولی
یه مثال ساده آزمایشگاه هایی که در دانشگاه داشتیم همیشه یه جای گروه لنگ بود ، یکی گزارش کار نمی نوشت ، یکی آزمایش ها رو انجام نمی داد ، اون یکی همش میخواست بپیچونه ، یکی دیگه میگفت شما انجام بده هزینه هرچی شد من دو برابر دنگ میدم و ...

اما در کار قسمتی که همیشه دردسر ساز هست کسانی که نمی دونن چی میخوان اول کار به سود و کلاس کار فکر میکنن و وسط کار چنان دستت رو میزارن تو حنا ...
فکر میکنن شرکت زدن یعنی یه میز مدیریت و همه جا میگی من رئیس شرکت ایکس هستم و ماهی n میلیون پول به حسابم واریز میشه
و اینها همه توهم ، فقط کافیه زندگی چند نفر از آدمای موفق رو بخونین که چطوری به موفقیت رسیدن

از موضوع دور نشیم
برای زدن شرکت و کار تیمی قدم اول وضع یک قوانین محکم و بدون تعارف هست و جایگاه هر شخص مشخص بشه و وسط کار نتونه جدا بشه
سعی کنین افرادی که تو گروه میان افرادی دلسوز و با هدف باشن و از کسانی که میگن باشه از هفته بعد ، ماه بعد و ... پرهیز کنین چون جز عقب انداختن شما از کارتون فایده دیگه ای ندارن
کسانی که در ابتدا بدون هدف و ایده هستند منتظر نتیجه کار هستند تا تصمیم بگیرند این افراد ریسک پذیر نیستند و لقمه آماده می خوان

در صورت موفقیت در یک کار تیمی یه عده خودشون رو نفر اصلی میدونن و جدا میشن (سهم منو زیاد کنین یا من میرم)
در صورت عدم موفقیت گروه (من که گفتم این کار نباید انجام بشه خودت پیشنهاد دادی ضررش پای خودت)

پس در گام اول دقت زیادی داشته باشید و سعی کنین با تعداد کم شروع به کار کنین و به تدریج افراد رو اضافه کنین

خوندن این صفحه هم خالی از لطف نیست از نوشته 29

[amiray]

سلام.
تاسیس یه گروه در اول یکم خوب به نظر میرسه. ولی من با نظرات جناب processor کاملا موافقم. و تا وقتی که قوانین سفت و سخت نباشه نمیشه تو یه گروه کار کرد مگه اینکه اعضا کم باشن و پایه باشن و پای ضرر و زیان کار باشن.
واقعا اگه بشه اینجا این قوانین رو تهیه کرد و با تجربه ها بگن که وجود چجور قوانینی باشه اینجور مسایل به وجود نمیاد عالی میشه(یعنی یه جور قانون تدوین بشه)
مثلا ما یه بار کار گروهی کردیم که استادمون اولش گفت پروژه رو من میدم شما هم هرگز با اون یکی اعضای گروه حرف نمیزنید هرجا کاری رو خواستین که اون یکی عضو انجام بده به من بگین تا من هماهنگ کنم و هر هفته گزارش پیشرفت میخوام ازتون و هرکی جا بمونه و تنبیه میشه. به لطف این قوانین ساده این کار گروهی برام خیلی خوب بود.
حالا من میگم این قوانین رو باتجربه ها بگن تا ما هم استفاده کنیم.

[Ma3ood]

با سلام
کلا همه چیز تو ایران متفاوت هست دلیلشم برمیگرده به خیلی از امور که خودمون ایجاد کردیم و بهش پایبند شدیم ، مثلا در اول کار همیشه به دنبال پارتی میگیردیم ، از کارای سخت شونه خالی میکنیم ، به قولی سال که جدید میشه ایرانی ها تقویم میگیرن دستشون تعطیلی هاش بررسی میکنن ، کار گروهی تو ایران و شرکت زدن تا به الان زیاد موفقیت امیز نبوده چون هیچ حمایتی صورت نمیگیره و در رشته خودمون بررسی کنیم ساخت و تولید یه برد و عرضه اون در بازار هرینه های زیادی برمیداره که تقاضا واسش پایینه و از طرفی قطعات بنجل چنینی کیفیت کار را پایین میاره
مثلا یه ده نفر مهندس وقتی یه شرکت ایجاد کردند توقع ماهیانه 20 میلیون حقوق در مجموع دارند نفری 2 میلیون در حداقلش !!!! (با این پول میشه فقط زندگی کرد و زنده موند)
و از اونجایی که خرح و مخارج دیگه شرکت هم داره و هیچ تصمینی برای دریافت حقوق ماهیانه نیست افراد از این کارا شونه خالی میکنن چون بخوای و نخوای پول حرف اولو میزنه و نکته ای که دوستان اشاره کردند وضع کردن قوانین برای یک ایرانی خیلی سخته چون تو خونش قانون گریزی هست مثل اینکه ارثی و ژنتیکی هستش ولی در عوض دور زدن را خوب بلدن ، ایرانی های ادمهای کم توقعی نیستند ، راحت طلبند و.... اینها باعث عدم موفقیت کار میشه حتی تو دانشگاهها شما تو تیم رباتیک هم عضو بوده باشید کلی مشکلات درگیری هست چون هر کسی ادعا و من منش میشه در یه کلام فعلا ما برای کارهای گروهی امادگی نداریم ( نمونه اش را در گروه طراحان دیدیم )

[sobhan537]

اون آزمایشگاهی که میگید همه از زیرش در میرفتن، دلیل داشته. دلیلش هم این بوده که به آزمایش هیچ علاقه ای نداشتیم و اصلا به درد ما نمیخورده. مثلا ساختن یک شمارنده با 20 تا گیت and و or چه فایده ای داره؟ معلومه که از زیرش در میریم. ولی کسی که به کارش علاقه داره، چه لزومی داره از زیرش در بره. اگه پولم توش باشه که دیگه اصلا در نمیره.

اونایی هم که میگید اولش به خاطر کلاس کارمیان و آخر میرن، اولا توی بچه های خودمون از این افراد وجود نداره. هرچی باشه چند ساله که باهم رفیقیم و همدیگه رو میشناسیم. دوما هرکس که قراره بیاد همون اول خودش میدونه قراره چه کاری انجام بده و تو کدوم بخش کار کنه. پس الکی هوای رئیس بودن برش نمیداره. سوما اگه یکی سرمایه گذاشته، که نمیتونه همینطوری ول کنه بره. همچنین اولش با هرکس قرار داد میبیندیم. یعنی در کنار تمام رفاقت و صمیمتی که با هم داریم، هرکس موظفه وظایف خودشو تمام و کمال انجام بده.

درمورد حقوق و درآمد شرکت هم مسلما تا یکی دو سال اول درآمد قابل توجهی نخواهد داشت. اول هر کاری سختی داره دیگه. دلیل جا زدن 99درصد افراد هم همین سختی اوایل کاره.

فکر میکنم بیشتر افرادی هم که قراره عضو شرکت بشن مجرد باشن که اوایل نیاز به حقوق بالا ندارند. متاهل ها هم مسلما خودشون یه شغلی دارند و میتونن به عنوان ساعت کار دوم بیان شرکت و کار کنند و وقتی کار شرکت گرفت، دیگه کلا بیان تو شرکت و کار اول خودشونو ول کنن!!

خوشبختانه همه اعضا و رفقا دلسوز و با هدف هستند. از همه مهمتر، همه ما سختی روزگار رو چشیدیم. پس به همین راحتی جا نمیزنیم.

قرار نیست که همه اعضا در همون ابتدا ایده داشته باشن. کسانی که در ابتدای کار ایده ندارند، میتونن در عملی کردن ایده های بقیه نقش به سزایی داشته باشند. همجنین اگر کمیته رئوسا تشخیص بدن که فلان عضو هیچ کاری انجام نمیده و نسبت به وظایفش کوتاهی میکنه، میتونن اخراجش کنن. (همه اینا تو قوانین شرکت میاد و هرکس عضو شرکته اولش باید این قوانین رو امضا کنه.)

سهم هر کس هم ابتدای کار مشخص میشه و امضا میشه. درآخر کسی نمیتونه بگه من سهم بیشتری میخوام و ... . خلاصه هر کس به اندازه مهارتی که داره و زحمتی که میکشه پول دریافت میکنه.

وقتی میگیم شراکت، یعنی هم پای سودش باید باشیم و هم پای زیانش. البته اگه کار بطور اصولی انجام بشه مسلما هیچ زیانی نخواهد داشت.

قرار نیست ما در این شرکت فقط دستگاه بسازیم و به بازار عرضه کنیم. شاید پایینترین هدف شرکت این باشه. در پست اول عرض کردم که شرکت میتونه اهداف زیادی داشته باشه. مثلا یه بخش شرکت آموزش رباتیک باشه، یه بخشش نصب و خدمات آسانسور، یه بخشش آموزش avr و arm و fpga، یه بخشش مربوط به plc، یه بخشش مربوط به ساخت ربات برای دانش آموزان، یه بخشش مربوط به فروش بردها و دستگاه های مختلف، یه بخشش مربوط به انجام پروژه های مختلف باشه و ... . به خاطر همین هم میگم زیان نداره و سود داره. هربخشی که بدونیم سودش کمه یا ضرر داره کوچیکش میکنیم و درعوض بخش های پر سود رو بزرگتر میکنیم.
صددررصد پول و درآمد مهمترین چیز هست. ولی مهندس با حقوق کمتر از 2 میلیون هم میشه زندگی کرد. مخصوصا برای مجردها. تازه اضافش هم میمونه. باور کن. تا یکی دو سال اول باید قناعت کنیم. قانونش همینه. کم کم باید پیشرفت کرد دیگه... مطمین باشید بعد از چند سال ماشین زیر پای هرکدوممون حداقل 200 میلیون قیمتشه.


فکر نکنم اعضایی که دلسوز هستند و همه با هم رفیقند و به ازای کاری هم که انجام میدن پول دریافت میکنن و از همه مهمتر به کارشون هم علاقه دارند، بخوان قوانین رو دور بزنند. تیم رباتیکی هم که گفتید چون هیچ قانون درست حسابی نداره و معلوم نیست کی رئیسه و کی کارمند و هیچ پولی هم توش نیست. به خاطر همین این مشکلات داخلش به وجود میاد.

درمورد گروه طراحان هم تنها دلیل کم کاریمون اینه که پول توش نیست. اگه پول توش بود (هرچند کم) مسلما فعالیتمون ببیشتر می بود. هرچند اعضای گروه هم با اینکه هیچ پولی توش نیست باز هم کم و بیش فعالیت دارند.

درمورد وضع قوانین هم کاملا باهاتون موافقم. مسلما هرشرکتی یه سری قوانینی داره. و همه موظف به رعایتش هستند. شرکت ما هم از این استثنا نیست.

[sanup2006]

بسیار بسیار تاپیک خوب و مفیدی هست، ولی امیدوارم در حد تاپیک باقی نمونه.
من خودم تمام مراحل شرکت زدن و ... رو یاد دارم ولی تنهایی کار کردن خیلی سخته.
واقعا اگر از بچه ها یک گروه تشکیل بدیم میتونیم خیلی کارهای خوب با درامد عالی داشته باشیم.
البته نمونه این شرکت هایی که گروهی تشکیل شدن رو تا بحال دیدم و پیشرفت خیلی خوبی داشتند و همه اونها در حال حاضر هم دارند کار میکنند و هم کارآفرینی کردند.
تو همین زمینه الکترونیک.

پتانسیل کار هست فقط جمع شدن گروه خیلی سخته.
مکان کارگاه هم با من مراحل ثبت شرکت هم با من 2 تا ایده تجاری هم با من.( آدم از این پایه تر )

[sobhan537]

دم شما گرم مهندس....
ای کاش همه مثل من و شما انگیزه اینکار رو می داشتن. اگه انگیزه کافی وجود داشته باشه، بقیه کارها با برنامه ریزی درست حل میشه. اما مثل اینکه فعلا کسی انگیزه کافی برای اینکار رو نداره

[KHM]

خوب دادا اصلی ترین مشکل اینه که هرکی یه شهره...فقط تهرانیا میتونن اینکارو بکنن...(البته منطقه منطقه)

[sobhan537]

از شهرهای بزرگ عضو زیاد داریم. چندین نفر ساکن اصفهان داریم، چندین نفر شیراز، چندین نفر تبریز، چندین نفر مشهد و چندین نفر هم تهران و کرج. اینا میتونن دور هم جمع بشن و تو شهر خودشون مشغول کار و فعالیت بشن.
من خودم تهران نیستم. ولی اگه اعضا اعلام آمادگی کنن و تصمیم جدی بشه، میام تهران. تهران جای پول درآوردنه لامسب...

[sanup2006]

بیاین مشهد کارگاه هم من میدم یک فضای 100 متری واسه شروع خوبه دیگه
واقعا حیف این موقعیت ها که هدر میره.
کاش متحد بودیم هم یک شغل خوب واسه خودمون ایجاد میکردیم هم کارافرینی میشد.

[sobhan537]

واقعا حیف این موقعیت ها که هدر میره.
کاش متحد بودیم هم یک شغل خوب واسه خودمون ایجاد میکردیم هم کارافرینی میشد.

درد منم همینه

[electera]

وجود گروه با تخصص های موازی یا علاقه مندی های موازی سخت نتیجه میگیرند.
در کار گروهی همه چیز باید شفاف بیان بشه تا وقتی به پول رسیدن دچار مشکل نشن.
تقسیم کار درست و ثبت شرکت و میزان آورده فرد شامل سرمایه یا فناوری یا فعالیت یا... روحیه کار گروهی، حریص نبودن و طمع نکردن شرایط اولیه کار گروهیه.
تقسیم سهام، مشخص کردن حق و حقوق هریک و مسئولیت هر فرد خودبخود در ثبت شرکت مشخص میشه.
نیروهای فعال در تبریز اطلاع بدن در خدمت هستیم. (کار، سرمایه، محیط کار آماده)

[sobhan537]

در کار گروهی همه چیز باید شفاف بیان بشه تا وقتی به پول رسیدن دچار مشکل نشن.
تقسیم کار درست و ثبت شرکت و میزان آورده فرد شامل سرمایه یا فناوری یا فعالیت یا... روحیه کار گروهی، حریص نبودن و طمع نکردن شرایط اولیه کار گروهیه.
تقسیم سهام، مشخص کردن حق و حقوق هریک و مسئولیت هر فرد خودبخود در ثبت شرکت مشخص میشه.

فرمایشتون کاملا درسته.

[behnam6500]

من که تجربش رو داشتم و پشت دستمم داغ کردم که دیگه کار گروهی یا شراکت با کسی نداشته باشم!

با دوتا از دوستام که خیلی هم معتمد بودن در تهران دفتر زدیم و کار شروع شد...

ولی وقتی هر کسی ساز خودش رو بزنه... اون کار با شکست مواجه میشه... نتیجش هم شد چند میلیون ضرر مالی برای من!!

در هر صورت ماها بلد نیستیم شراکت داشته باشیم.. چرا؟

چون هر کسی دلش میخواد رییس باشه! بقیه کار کنن....

سود بیشتر برای خودمون... ضرر برای بقیه...

و هزار تا دلیل دیگه که همه میدونن

الان هم کسایی که اومدن گفتن بیا شراکت، گفتم نه... شما اگه میخوای شراکتی هم داشته باشی میتونی پول بدی به عنوان سرمایه، اینقد سود ماهانه از پولت بهت میدم!

اینطوری خودمم و خودم...

[sobhan537]

از همتون ممنونم که میاد نظرتون رو میگید و تجربه های خودتون رو اینجا بیان می کنید. این خیلی خوبه...

مهندس اگه هر بخش یه رئیس داشته باشه و بقیه کارمندش باشن (البته رئیس هربخش با رای گیری افراد همون بخش انتخاب میشه، پس اکثرا قبولش دارن)، دیگه که هر کس نمیتونه ساز خودشو بزنه. (این مربوط میشه به همون قوانینی که هرکس باید اول اونا رو قبول کنه بعد بیاد تو شرکت) همچنین اگه ضرری هم باشه همه ضرر میکنن و ضرر نمیفته روی یک نفر.
رئیس یه سری کارها رو بر اساس توانایی هرکدوم از کارمنداش به اونا میسپاره و اونا به ازای انجام اون کار حقوقشون رو دریافت میکنن. اینجوری اضافه کار و ... هم معنا پیدا میکنه. همچنین افراد نمیتونن خواهان حقوق بیشتر بشن. درصورتی میتونن خواهان حقوق بیشتر بشن که کار و فعالیت بیشتری انجام بدن.

[processor]

آقا سبحان ایده ای که دادی خیلی خوبه
اما خب هرکسی از تجربه های قبلیش درس میگیره و تجربه را تجربه کردن خطاست
من با behnam6500 موافقم چون خودم هم تجربه بدی داشتم من ضرر مالی نداشتم اما مجبور شدم کل کار رو به تنهایی انجام بدم و یه بخشی از کار رو حذف کنم و باقی مشکلات بماند
من در ادامه نظرات و تجربیات دوستان بگم که حتما درباره کارهای گروهی و مدیریتی تحقیق کنید یا یه کتاب مدیریت بخونید و در مدیریت کارتون سخت گیر باشید چون با این اوضاع کسی که زمین بخوره دوباره بلند شدنش خیلی سخته

من در کل با پیشنهاد شما موافقم و ایده خوبی امیدوارم که نتیجه خوبی هم داشته باشه
بچه های گیلان مایل به همکاری هم ما هستیم بچه های استانهای دیگه هم اگه دوست داشتن میتونن اعلام کنن شاید با هم یه کارایی کردیم

[sobhan537]

خداروشکر که اکثر بچه ها از مشکلات و موانع این کار با خبر هستن. این خیلی خوبه. مثل این میمونه که قبلا یه جاده ایه رو رفتیم و الان دومین باره که میخوایم بریم؛ جاده برامون آشناست و پیچ و خم هاشو میشناسیم، اینطوری خیلی راحتتر از جاده عبور میکنیم...

[processor]

بعد از مدتی یاد این تاپیک افتادم
من که هیچ پیامی دریافت نکردم امیدوارم دوستان دیگه یه کارایی کرده باشند !!!