اتو هر قدر داغتر باشه بهتره . بعضی ها از اون اتوهای قدیمی که یک تکه فلز هستند و روی اجاق داغ میشن استفاده می کنند . کاغر معمولی به خاطر الیافی که داره، تونر وارد الیاف میشه و با کندن کاغذ، بخشی از تونر برداشته میشه . هدف داشتن سطحی صاف بدون الیاف هست، مثل کاغذ روغنی یا ترانس پارنت .
اگر روی کاغذ لایه ای نازک از هر ماده ای وجود داشته باشه که موقع پرینت کنده نشه، اما نگذاره تونر به کاغذ بچسبه بهتر هست . مثلا بعضی کاغذ روغنی ها یک لایه خیلی نازک روغن خشک شده روشون حس میشه . یا حتی بعضی کاغذ های فتوگلاسه که یک پودر روی اونها هست . منتهی همه اینها تجربی هست . تنها راه این هست که کاغذی که می تونید رو تهیه کنید ، با چند آزمایش و خطا بهترین دما و بهترین زمان و .... رو بدست بیارید .
در مورد آب ، اگر فیبر زیر اتو خیلی داغ بشه و آب سرد روی اون بریزید، کاغذ مچاله میشه ، در زمان مچاله شدن ، تونر رو زیر خودش می کشه و کیفیت چاپ رو خراب می کنه . در مورد پخش شدن هم به نوع تونر و ضخامت چاپ هم بستگی داره، این که شارژی باشه و اینکه اتو رو خیلی داغ روی سطح خیلی فشار بدین، تونر رو ذوب فشرده و به هم می رسونه . جهت کشیدن اتو هم مهم هست، به صورت تجربی بهتر هست در جهت مسیر حرکت ترک ها باشه ، اگر عمود به اونها باشه، به طبع اونها رو سمت هم میکشه و به هم می خورن . پس پایه های آی سی رو در 4 طرف اتو کشی کنین . هر قسمت رو در طرف خودش .
بیشتر مسایل چون به پارامتر های زیادی از نوع پرینتر و تونر و ضخامت چاپ و نوع کاغذ و فیبر و خیلی موارد دیگه وابسته است ، باید با آزمایش و خطای خودتون با چیز هایی که دارید به دست بیاد . اما بالای 10 ساله این روش حلال خیلی از مشکلات من بوده و از همین Tqfp-100 تا خیلی موارد دیگه به دادم رسیده و اصولا خیلی وقته با لمینت چاپ نمی زنم